Pedagogika psychologiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pedagogika psychologiczna jest to humanistyczny kierunek nauki pedagogicznej zajmujący się psychologicznymi aspektami oddziaływań pedagogicznych na podmiot i weryfikujący jego zachowanie na podstawie badań empirycznych.

Jest jednym z kierunków jakie powstały w pedagogice naturalistyczno – liberalnej (obok: pragmatyzmu pedagogicznego, psychobehawioryzmu pedagogicznego, kierunku terapeutycznego, personalizmu pedagogicznego, pedagogiki wspólnoty życia, pedagogiki egzystencjalnej). Podstawowymi cechami pedagogiki psychologicznej były: biologizm, praktycyzm, utylitaryzm. Głównym przedstawicielem tego kierunku jest Herbert Spencer.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Natalia Wiszniakowa - Zielińska, Kreatywna Psychopedagogika. Psychologia twórczego nauczania, Podręcznik naukowo-metodyczny. Mińsk.(1995), str. 240.